O projekcie

Projekt SIEP 2.0 stworzony został w celu przeciwdziałania zastraszaniu i cyberprzemocy. Zjawisku, które niestety stają się coraz bardziej obecne w codziennym życiu nastolatków i młodych Europejczyków (ogólnie), a w szczególności w stosunku do osób z niepełnosprawnościami czy chociażby zaburzeniami.
Projekt potrwa 36 miesięcy i zostanie wdrożony dzięki wsparciu 5 krajów partnerskich:

1. Aspaym Castilla y León Foundation (Hiszpania), który jest koordynatorem;
   
2. Ceipes – Międzynarodowe Centrum Promocji Edukacji i Rozwoju (Włochy);
   
3. Biderbost Boscan & Rochin (Hiszpania);
   
4. Rosto Solidario (Portugalia),
   
5. Regionalne Centrum Wolontariatu (Polska)
   
6. More Mosaic (Szwecja).
   

Projekt będzie zbadał dobre praktyki wdrożone dzięki dwóm poprzednim projektom opartym na edukacji integracyjnej i promocji wspólnych wartości.

• 1. „Put yourself in my shoes” Projekt opracowany w Valladolid (Hiszpania), który oswaja niepełnosprawność wśród młodych ludzi.
  
• 2. Projekt „SIEP” przeprowadzony w Valladolid (Hiszpania), Salamanca (Hiszpania) i Santa Maria da Feira (Portugalia), który wykorzystują teatr uciskanych oraz pigułki eduykacyjne do zwalczania bullingu i cybernękania wśród młodych ludzi.
  

W kontekście tego nowego projektu SIEP 2.0 te dwie dobre praktyki zostaną pogłębione: Po pierwsze, rozpowszechnianie dobrych praktyk innym lokalizacjom i regionom w Hiszpanii i Portugalii, takich jak Castilla y León, Madryt i Extremadura, a także Distrito de Aveiro). Po drugie, przeniesienie i powtórzenie tych dobrych praktyk we Włoszech, Polsce i Szwecji (w szczególności w regionie Sycylii, Świętokrzyskie i Sztokholmie).

Ten nowy projekt przerobi „Put yourself in my shoes” i „Siep” poprzez użycie grywalizacji. Gra SIEP zostanie utworzona jako aplikacja mobilna i gra planszowa, która ma na celu zwiększyć świadomość rzeczywistości młodych osób z niepełnosprawnościami, świadomość dot. zastraszanie / cybernękanie, a także promowanie umiejętności społecznych i obywatelskich, zrozumienia i rozpowszechniania. podstawowych wartości i praw (jako proces walki z wszelkimi formami nietolerancji w codziennym życiu młodych ludzi).

Replikacja i przeniesienie obu dobrych praktyk na większą skalę, poprzez grywalizację, pozwoli także uczniom, rodzicom, personelowi edukacyjnym i pracownicy młodzieży na poprawę krytycznego myślenia i umiejętności wiedzy medialnej. W ten sposób SIEP 2.0 będzie miał okazję wykazać swoją przydatność dla nauczycieli i skuteczność u młodzieży w szkole średniej (szczególnie z pewnymi niepełnosprawnościami lub mniejszą liczbą możliwości wśród rówieśników).

Aktywności

Działania projektowe są podzielone na 7 faz:

1. Pierwsza faza będzie oparta na zaangażowaniu społeczności lokalnych poprzez konsultacje, które odbędą się za pośrednictwem kwestionariusza, a także lokalnego spotkania, w którym będą uczestniczyć młodzi ludzie, nauczyciele, pracownicy młodzieżowi oraz rodzice. Konsultacje te mają na celu zaangażowanie władz lokalnych oraz osób zwiżanych z pracą z młodzieżą w pierwszą z części projektu, który widzi rozwijanie metodologii powstałej w ramach pierwszej edycji projektu na rzecz drugiej.
   
2. Druga faza projektu dotyczy dostosowania i projektowania różnych metodologii poprzez wprowadzenie elementów grywalizacji. W tej fazie partnerstwo opracuje grę SIEP 2.0, stworzy metodologię Role Model oraz przygotuje labolatoria SIEP.
   
3. Trzecia faza jest kluczową fazą projektu i dotyczy wdrażania metodologii poprzez opracowanie modułów szkoleniowych na poziomie międzynarodowym oraz lokalnym, w którym zostaną wymieniane dobre praktyki, zwłaszcza koncentrujące się na metodologii Role Model. Ponad to zostaną zorganizowane Labolatoria SIEP przedstawiające całą metodologię.
   
4. Czwarta faza – będzie lokalną fazą testową, podczas której Ci, którzy uczestniczyli w szkoleniu, zobaczą, w jaki sposób medologie mogą działać lokalnie.
   
5. Piąta faza – reprezentuje moment informacji od osób, które przeprowadziły lokalne szkolenia i spotkania, zarówno na poziomie lokalnym jak i międzynarodowym.
   
6. Szósta faza – Wpływ projektu będzie mierzony na potencjalnym poziomie, a kontakty zostaną nawiązane z lokalnymi decydentami.
   
7. Siódma faza – zostanie zorganizowane spotkanie podsumowujące projekt w celu zmaksymalizowania wpływu na poziomie centralnym i lokalnym.
   

W ten sposób konsorcjum:

• 1. Promuje wzajemne zrozumienie wśród młodych ludzi, aby mogli identyfikować zachowania związane z zastraszaniem/cybernękaniem, promować wzajemny szacunek i zrozumienie wartości, a także niezbędne umiejętności do zapobiegania, zgłaszania i przeciwdziałania tym sytuacjom.
  
• 2. Szkoli pracowników edukacyjnych, rodziców i pracowników młodzieżowych, zapoznaje ich z metodologią związaną z teatrem, grywalifikacją i umiejętnościami medialnymi, aby pokazać im, jak skutecznie przeciwdziałać zastraszaniu i cyberprzemocy.
  
• 3. Konsolidowanie europejskiej współpracy między partnerami, powiązanymi organizacjami oraz władzami politycznymi w dziedzinie edukacji, szkoleń, młodzieży, w celu ustanowienia przestrzeni do dialogu i rozwoju oraz promowania potencjału różnorodności i zapobiegania wykluczeniu społecznym (w tym przypadku skupiono się na zastraszaniu i cyberprzemocy).
  
• 4. Podniesienie świadomości w społecznościach na temat rzeczywistości młodych osób z niepełnosprawnościami, promowanie zrozumienia i podstawowych praw, poznanie ryzyka związanego z zastraszaniem/cybernękaniem oraz przedstawienie sposobów promowania różnorodności i zapobiegania wyłączeniu społecznym każdego dnia.

Rezultaty